Bir Kadın Tanıdım Şiiri - Güven Tekin

Gülmeyi, unutmuştu yüzünde.
Hayatın yarısında, çaresiz kalmışdı.
Yapa yanlız, bilmediği gurbet elde.
Tutunacak dalı kalmamışdı.

Gözlerinde, yaşadıklarının çaresizliği,
Güvenecek, inanacak kimsesi yoktu.
İşte bir kadın tanıdım ben, masum ve çaresiz.
Uzattım elimi, ürkerek, titreyerek baktı gözleri.

Bilmiyordu hiçbir yeri, garipti bu şehirde.
İnanmak istedi belkide, son bir umutla.
Zararım olmazdı ona, ama bilmiyordu.
Yinede çaresizce, elimi sımsıkı tutuyordu.

Güvenini kazanmak, sorun değildi.
Yaralarına, merhem olabilecek miydim?
Önce iş, sonrada evini bulmuştum.
Ama hala, korkarak bakıyordu herşeye.
Gurbet elde, yapa yanlız ve çaresizdi.

Bir kadın tanıdım işte, yaşadıklarından ders almış.
Çaresiz kalsada, dimdik ayakta durmayı başarmış.
Gözleri öyle masum bakıyordu ki, aşık olmamak elde değildi.
Bende korkuyordum, çünkü bende yaralıydım.

Birbirimize, ilaç olabilir miydik acaba?
Yoksa yaralarımız, kangren mi? olurdu.
Aklımda binlerce cevapsız soru vardı.
Bir kadın tanıdım, gözleri ela,yüreği ak.

Elimi uzattım, elimi tuttu.
Gözlerine baktım, gözlerime baktı.
Yüreğinden seveyim dedim, yürekten sevdi.
Bir kadın tanıdım, gözleri umutla bana bakan.

Yaralı, yorgun yüreklerimiz, umutla doldu.
Güvenini kaybetmiş kalplerimiz, güven kazandı.
Sevmeyi unutmuş, yüreklerimiz, sevgiyle doldu.
Bir kadın tanıdım, masum ve umut dolu........