Bir Kadın Düşünün. (makbuz 1)

Bir kadın düşünün, dört bir yanı yasaklarla çevrili bir coğrafyada doğmuş. Düşünceleri baskılanmış, hayalleri zincire vurulmuş, istediği gibi bir hayatı yaşayamamış. Ancak içindeki ateş hiç sönmemiş.

Bu kadın bir gün karar verir. Kendi kaderini yazmaya, yasaklara karşı durmaya, sessizliği yırtıp sesini duyurmaya. Kalemiyle, sözleriyle, adımlarıyla… Kendi yolunu açmaya.

Etrafındaki engelleri aşarken yorgun düşse de, pes etmez. Çünkü bilir ki bir kadının özgürlüğü, sadece kendisinin değil, kendisinden sonra gelenlerin de yolunu aydınlatacaktır.

Ve işte o kadın, bir gün tüm yasakları delip geçen bir şiirin hikâyesine dönüşür. Direnişin, cesaretin ve umudun şiirine....

Bir kadın düşünün,
Göğsünde yasaklardan örülmüş harfler,
Saçlarında zamansız esen rüzgâr,
Dudaklarında mühürlü cümleler var.
Bir coğrafyanın suskun nehirlerinde,
Ağır aksak akıyor kaderi.
Bir kadın düşünün,
Gözleri gökyüzüne yasak,
Elleri umuda uzansa kırılır,
Bir düş kursa, düşüşü olur,
Ama içinde bir ateş var,
Küllerini fısıldayan,
Gecenin en karanlığında bile yanmaya meyleden…

Bir gün,
Sessizliğin içinden bir fısıltı yükselir,
Kendi sesini duyar önce,
Sonra yankısını…
Ve anlar ki zincirler,
Ancak inananlar için gerçektir.

Adımları ağırdır ama geri dönmez,
Dizleri titrer ama yere düşmez,
Çünkü bilir;
Bir kadın yürürse, ardından yollar uyanır,
Bir kadın konuşursa, dilsiz dağlar bile dile gelir.

Ve gün gelir,
Yasakların göğsünde çatlaklar oluşur,
Baskılar sessizliğe gömülür,
Ve o kadın,
Kendi ismini kaderin taşına oyar.

Adı artık bir nehir gibi çağlar,
Bir fırtına gibi eser,
Ve güneş,
Ondan ışığını alır.