Bir kadeh kadar uzak Şiiri - Muhammed Çelik

Herkesin gözü önünde dans ediyorduk
Ne güzel kavramıştım ölümün belini
Fakat öpmeye korkuyordum
Çünkü fazlaca dünya kokuyordum,
Fazlaca memnun edici kokarken ölüm
Ben rayihandan vazgeçemiyordum
Ürkek bir hayat sürmeye başlamıştım
Uzaklaşırken dünyadan ,
Sen benden uzaklaşırken
Uzuvlarım kopmuştu bedenimden
Her aldığım nefeste menekşe kokuyordu
Duyduğum her ses seda,
Yürüdüğüm adımlar boşaydı
İnsanlar koşuşurken etrafta,
Gördüğüm tek şey loş lambaydı
Huzur sokağında sükut vardı
Etrafımı bolca huzursuzluk sardı
Son gülüşünden sonra,
Tüm tebessümlerim boşaydı
Aradım her yerde seni
Ara sokaklarda,banklarda,uçurumlarda
Fakat sonradan fark ettim
Sen gözyaşım kadar yakındın bana
Son ağlayışım dediğim,
Fakat yıllar sürecek bir yağmur kadar yakın
Kurtulabilirdim senden
Tutabilseydim ölümün elini
Senin elini tuttuğum gibi,
Ah bir sarılabilseydim ona çokta uzak değildi aslında bir kaç duman sonrasında
Fakat her şeyden uzakken,
Ölüme yaklaşmak uymadı fıtratıma
Aslında hayat tek şeyle kaimmiş ,ölüm
Aşk dediler adına , feda , cefa ve sefa
Aslında tek gerekli şey vardı
O ise ahde vefa
Şimdilerde ise ne kaldı aşka dair
Dumanlarımın isiyle kaplanmış bir fotoğraftan başka.
Unutmak kolay iştir,beynin olduğu sürece
Fakat tek kadehte sarhoş olmak kadar da zordur , kalbin beynini iğfal ettiği sürece
Unutmak kolay iştir, unutmayın
Fakat sevmek alın teridir
Sevmek mübalağa sanatıdır, ABARTIN