Bir Kadeh Efkâr Şiiri - Adnan Durmaz

Bir Kadeh Efkâr

çağlaları dişlemek gibi
mayhoş bir tad bırakarak
yaramın kalbine çağlar bakışın
kehribar bir akşam düşer kır saçlarıma
bozkırın bir yanı acır
gelinciği şerha şerha dağıtır rüzgar
erguvani öpüşler
düşlerde heyelan olmuş
beklerim
hasretim kavlar
kırık bir kadeh kalbim
mezem ah u zar

bir İstanbul düşünürüm
her yudumu sen
dökülen
lâl gecenin imbiklerinden
zaman altımızda küheylan bir tay
erguvan bahçesi kesmiş yıldızlar
sen benim koynumdaki dolunay

yağmurun sarsa sarsa sevişmesi menekşelerle
aygırların kısraklara aşması
gürleyip gelmesi baharın bozkırlara
ama
yalnızca bir düşsün işte
mor bir bulutun terkisinde geçen
ve sarsar yalnızlığı düşlerden esen rüzgar

bir kadeh gibi
kırılır yokluğundan kalbim
ve bozkır toprağına karışır efkâr

27.06.2005

Adnan Durmaz