Bir İyilikleri Kalmış Geriye Bir De Şiir ...

BİR İYİLİKLERİ KALMIŞ GERİYE BİR DE ŞİİRLİKLERİ.

Ne mazlum biçare bitkin
Ne de servet iyle kibirlenen bir zengin.
Ne varsılın kapital korkusu dalaşı
Ne yoksulun yaşam kaygısı telaşı
Şurada yatanlar ne kadar da dingin

Hani o güzeller yaratılışıyla mağrur
Teni toprak
Toprağı savrulan yaprak
Yerle bir olmuş o kibir o gurur
Ne memleket beyimin çiftliği
Ne de hazine haydudun ziftliği
Ne şanı şöhreti ne mazereti
Levhi mahfuzdan künyeleri okunur
Ne bakacak yüzü
Ne de söyleyecek sözü
İflas etmiş hayali hasreti

Her biri bir yaşamın ibreti sanki
Bir taşın üstünde bir satıra düşer mazin
ne kadar dayanır
Görkemli de yontulsa taş işte ne ki
yazgısı toz, toprak; “hüvel baki”
Bu son ne kadar acınası ne kadar da hazin
Dilenciler bile bakmıyor yüzlerine
Hepsinin tarumar olmuş malı serveti

Şu da garipler mezarlığı işte
Kimsenin yok ne torpili
Ne bir tavsiye mektubu elinde
Herkes eşit sevgililer dip dibe
Tenleri çayır çimen
Helalinden bir lokma ekmekti
onların kavgası gayreti
Hani yuvalarına
bir göçmen kuş gibi düşmek bitkin
Ne bir haram gelir aklına
Ne hasımlık ne de kin

Hani gelmeden öpmüş gibi sevgililerini
Ne kadar sade ne kadar sakin.
Bir iyilikleri kalmış geriye
bir de şiirlikleri.
Temize çekilmiş ne varsa
suçu sevabı töhmeti
Her hayat ayrı bir hikaye
Her halde bu olmalı Tanrı’nın ilahi adaleti

Mahmut Nazik 16 01 2015 Mersin