Bir İt Doğururum Geceye...

bir it doğururum geceye kasıklarımdan
önce beni ısırır
sonra geceye havlayan fahişeleri…

artık öfkeme yenilirim
tutamaz annemin elleri beni
temiz sütü aşkına vururum bu kez herkesi
ecelim tutar beni
fırlatır geceden geceye çarpar da ah demem…

teyzemin öfkesi bulaşır bu kez beynimin en küçük hücresine
onun adına sarılırım kara gözleri olan herkesin boynuna
kırar atarım bir gül dalı gibi…

çıt
çıt
çıt
kırılır yıldızlara boyunlar
dönüp oralı olmam…

bir it daha doğururum geceye kasıklarımdan
önce beni ısırır
sonra gece beni öpen fahişeleri…

artık parmaklarım birer ölüm makinesidir
gördüğü ilk kıvır kıvır saçlıyı düşürür it çığlığından
türkümde bu kez teyzemin hüzünlü ölümü vardır
ahını alırım
dokunurum gözlerimden tetiğe
vururum seni
onu
ve bütün evreni…

düşersiniz bir bir annenizin lanetinden…

haydi
şimdi
kasıklarımdan vurun beni…

yoksa
son kez bir it daha doğururum geceye kasıklarımdan
önce beni ısırır
sonra beni sevdiğini söyleyen herkesi…

şimdi ne olur vurun beni…