Oturdum taşlar üstüne.
Üsküdar sahilinde.
Karşımda Kız kulesi.
Bir kağıt elimde.
Yazıyorum seni.
İstanbul rüzgarı içimde.
Poyraz biraz serin bu saatte.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
yinede kalamin daim ölsun
Çok yavan
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta