Bir İsim Tak Bu Yalnızlığa 1

Neden gittiğini değil, neden kalmadığını merak ettim…
Ölmek bir kurtuluş muydu, yoksa yaşamak için bir şartlanma mı getiriyordu korkusu…
BELKİ DE BİR ZAVALLILIKTI BU DÜŞÜNCE.
Kalanın, üzüleceği düşüncesi korkusu mu, yaşama dört elle sarılma sevdamız.

OYSA YAŞAM, UYUŞTURULMUŞ YILLARI HEDİYE EDİYORDU BİZE SUSARAK…
OYSA, BİRİLERİNDEN İZİN ALINMAMIŞTI, SEVMEK VEYA AŞIK OLMAK İÇİN…

KADER BİR KIRBAÇ SALLIYORDU, SEVGİYE, AŞKA YAKLAŞMAK İÇİN…
Sevmekle kıskanmak, ikisinin karşıtı olduğu acılara her iki koldan çıkan yol, aslında…

KİMDEN İZİN ALDIK SEVMEK İÇİN, KİM SEVİNİZ DİYE İZİN VERDİ,
UYUŞMUŞ BEYİNLERLE, SEVGİ ELLERİYLE TUTUŞTUĞUMUZDA…
Kim kimin yüzünü hatırlar, karşı çıkanlarla, destek verenleri…
SENİNİM BEN DİYEN BİR AŞKSA, SENİNİM BEN DİYENE KİM NE YAPABİLDİ…

Mutlu olmak için binlerce cümleyi ezberleyip yaşayan bir insan, bir gün tek başına kalacağını bilen bir kadının, tek başına kaldığında, yaşayacaklarını öğrenmek için alınan bir kitap, geleceğe ne kadar umut bağlatır…
Peki, bir gün tek başına yaşama, yalnız kalan bir adam, kaç kitap okur, kaç kitap yazar.

BU NE ÇARESİZLİKTİR?

HERKES BEYNİNDEN GEÇEN KENDİ TERCİHİNİ YAŞAR…
HATALAR,
BU YAŞAMIN KESİTLERİNİ OLUŞTURUR.

Ayakta kalmak veya yıkılmak artık yazgı değildir. Kendi elleri ile sökülüp alınan,
bir yaşam sürecidir…

Belki kader,
yazgı deriz ama,
iç içe girmiş bir çaresizlik kelimesidir tutunmak için.

SABIRSIZLIKLA,
GELMESİNİ BEKLEDİĞİMİZ HUZURA,

GEL ARTIK GÜCÜM KALMADI,
BİR İSİM TAK BU YALNIZLIĞA.
Adı bekleyiş olsun,
adı, sen, ben,
umut olsun.

Yoklukla varlık arasında,
isterse bir sessiz olsun,
sen ol…

Gölgen olsun…

Gökyüzünden kayan,
bir yıldız da olsa,
GEÇİCİ BİR IŞIK DA OLSA,
sen ol…

BEN GİBİ, KARANLIK GİBİ,
SESSİZLİK GİBİ,
LÂL OLMUŞ BİR DİL GİBİ,
HIRÇIN DALGALI DENİZ GİBİ,
KİMSESİZ BİR ÇOCUK GİBİ…

Süt isteyen bebek,
annesini kaybetmiş kuzu gibi…

Yalnızlık,
yoksunluk,
fukaralık gibi…

Ve de,
yolunu kaybetmiş bir ben,
bir de,
dağ başındaki bir armut ağacı gibi tek…
Dalından düşmüş çürüyen bir yaprak,
kıraç,
çatlak bir toprak gibi,
ben olma…

HANİ HAYATTAN BİR ŞEY OLMAK İSTERSİN YA,
onun gibi
BEN OLMA…

ADI OLSUN BU YALNIZLIĞIN,

BİR İSİM TAK BU YALNIZLIĞA….
HÜZÜN ŞARKILARINDAKİ GİBİ
OLMASIN…
SEN OL…

Ama, dürüst, seven ve arlı ol…

ADI HUZUR OLSUN…
isimsiz olmasın,
BİR İSİM TAK BU YALNIZLIĞA…
Herkes kendi tercihini yaşasın…

Derken,
AY IŞIYORDU YÜREĞİMDE,
GECELERİ HİLÂL IŞIĞI,
GÜNDÜZLERİ KAYBOLUŞLARIYLA…

BAZEN AYTUTULMASI OLURDU,
KAPKARA,
YUVARLAK,
BİR YÜREK OLURDU İŞTE O ZAMAN…

Yıllarca hoyratça ve de aymazlıklarla harcadığım, buğulu gözlerin, bir saniyelik bakışını,
geri almaya, ne gücüm yeter, ne de ömrüm, senden sonra…
ama her şeye rağmen yaşıyorum, bir ömrün yaprak dökümlerini,
ne bahar,
ne de kış demeden…

İçimden bir şeyler kopup gidiyor,
bir şeylerin ardına bakıyorum,
yıllarca göz diplerimde
hoyratça harcadığım,
buğulu gözleri,
alıp çıkarıyorum göz ucumdan…

KAÇ BİN DEFA GÖZ KIRPIŞLARINI SAYDIM,
KAÇ BİN DEFA AKITTIĞI YAŞLARINI,
AVUÇLARIMDA TOPLADIM…

Lime lime yüreğimden akan acılara,
kaç defa yoldaşlık yaptırdım…
VE,
HOYRATÇA HARCADIM O BUĞULU BAKIŞLARI…

ŞİMDİ İSE,
BİR SANİYELİK BAKIŞINA,
KAÇ KERE BOŞALTIRIM,
MOR DAMARLARIMDAKİ AL KANLARI…

BUĞULU BAKIŞLAR, GECENİN SESSİZ SESLERİ OLDU ŞİMDİ…
Nedensiz bu duymazlık,
nedensiz di bu görmezlik,
hoyratlık bir başı bozukluk,
anlamsız bu tutamamazlık.

ESKİ RESİMLERDE, ŞARKILARDA, BAKIŞLARDA, AYMAZLIKLA KALMIŞ BU YÜREK.

DÜŞÜNDÜM,
BİR SANİYELİK BİR ÖMRÜM OLSAYDI
GÖRMEK İSTER MİYDİM SENİ… HAYIR…

İzmir__Çandarlı