Bir Işıktın Karanlıkta

Duygularım….
Alıp benden beni götürür bir yerlere
Damarlarıma kadar işlemiş gibi.
Ruhumda bir şeyler belirir
Acılarla geri dönüverir.
Bir bahar serinliği arar gibi
Yüreğime işler motif motif
Bunca yükü taşır mı bilemem
O koskaca lokomotif.
Gökyüzüne bakınca anladım
Yıldızlar bile sensizlikte ağladı
Kendimi bir avare deli sandım
Yüreğimde yalnızca hasretin kaldı.
Bir hüzün bulutu belirir aniden
Sanki gökyüzünü boğar gibi
Bir ışık belirir anlamsızca geceden
O ışık umarsızca belki de sendin.
Sezgilerime serzenişim kaldı karanlıkta
Umutlarım savrulurken hep boşlukta
Hayal meyal göründün rüyamda
İnanması zordu, yokluğunda çöküşüm
Yokluk deryasında dolaşırdı dönüşüm
Ya gel bana en güzel duygularla
Yada gelmeyişinde ben hepten ölmüşüm.
Anlatamasam da seni mısralarda
Her dörtlük sonundaki nakaratta
Bu sana bir yalvarıştı, değildi beddua
Semaya açtığım ellerimdeki aşk ile
Gözlerimden boşalan yaşlar ile
Dilimden dökülen her dua’da.
Masumiyetini özledim belki de
Titrek yüreğinden dudaklarına
Mim gözlerinden gözlerime bakarken
Sevgi yüklü sözlerinden.
Gecenin sonsuzluğundayız artık
Ben sensiz sen bensiz diyarlarda
Bütün ümitleri karanlıkta bıraktık
Bu rüya burada bitti, bir yalancı baharda.