Ben Geldim Yine Şiiri - İsmet Öztürk Ankara

Sevgi pınarlarından içmeye geldim
Pınarlar içinden seçtim de geldim.
Sen sevgini vermesen de bana
Ben senin kapında ölmeye geldim.

Şimdi meyhaneler oldu benim yuvam
Kadehler yetmedi,dolmadı kafam
Sendin benim her gün gördüğüm rüyam
Kafamı duvarlara vurmaya geldim.

Ben geldim yine sen kabul etmesen de
Ben severken sen sevmesen de
Mutluluk rüzgarına kapılmasan da
Ben seninle yuvamı kurmaya geldim.

Sahildeki martılar gibi yalnız,kimsesiz
Aşktan uzakta tek başına sevgisiz
Ümit kapılarımda olmasa da belirsiz
Ben ümidimi sana verdim de geldim.

İstersen kov kapından beni insafsızca
Bir dinle! sevdiğimi dinle yalnızca
Dinlemezsen kıyarım bu tatlı cana,
Ben kapına yine yüz sürmeye geldim.