Bir ışıktı gördüğüm Şiiri - Gencay Coşkun

İçim kördüğüm
Belki
Bir ışıktı gördüğüm
İçimin kahpe yalnızlığında
Bir karanlıktı söndüğüm
Uzanıp akarken
Kenarlarında
Bentlere vurulmuştum
Gömülecek
Adam gibi
Topraklar arardım
Kızıldı
Yağan yağmurlar
Ellerimde yitirdiğim
Kıyametti
Kesme taşlı yollardan
Geçerdin
Yalnızlığın
Birikimli barajlarına
Acı suyunu
Salsan olmazdı
Garip insanlara
Onlar zaten
Hep ezelden
Yalnızlardı

Günleri kazırken
Rüzgarlar
Fırtınalar aklımı da
Ruhumu da
Almıştı
Baştan
Her şeyi baştan yazmak
Zorunda kalmıştım
Becerebildiğim kadar

Ne akrep
Nede yelkovan
Ne de dönmek
Başı dönen
İsmi bile konmayan
Saniye çubuğu kalmıştı
Zamanın hamisi
Saatlerde
Takvimlere tamir gerekliydi
Tamir edecek ancak Azrail di

Her saniyede
Ölümüne
Nöbetteyim
Her saniyede
Ölümüne
Beklemekteyim

Kapım aralık
Kalmış biraz
İçeri hüzünler
Sızmıştı
Keşke öcüler gelseydi
En azından onlar
Halden laftan anlarlardı
Penceremden
Baktığımda
Bir ışıktı gördüğüm
Çok bekletmem
Az bekleyin
Geliyorum….