Bir Işık Şiiri - Erbil Kutlu

Upuzun, karalık bir yoldaydım,
Bir ışık farkettim,
Işığa yaklaştım, onların bir çift göz olduğunu gördüm,
Baktım o gözlere, cennet gibi bir dünya gördüm,
O gözlerin nuru ile aydınlanan yüzüm gülümsüyordu,
Ama o gözlerin sahibi kadar eşsiz olamıyordu,
Gülüşüm eşsiz değildi, ama biricik bir güzele idi,
Bu özelleştiriyordu gülüşümü sadece…

Sen gülüm, sen ki beni hep yüzüm güler ettin,
O nur sensin, o cenneti gördüğüm gözler senin…
Sensizliği değil, seninle bir ömrü düşünüyorum sadece…