İnsan bazen tüy gibi hafif
Bazen demir gibi ağır olur
İnsan bazen pamuk gibi yumuşak
Bazen taş gibi,kıvrak,sert olur
İnsan bazen her sesi işitir, duyar
Bazen dalgın, top atılsa duymaz olur
İnsan bazen gözü her şeyi görür
Bazen ama olurda hiçbir şeyi göremez olur
İnsan bazen yetişkin kavun olur
Bazen yetişmemiş kelek karpuz olur
İnsan bazen kendisini çok uyanık görür
Bazen uyur gezer de,taş,kaya olur
İnsan bazen çok merhametli olur
Bazen yürekleri mermer olur
İnsan bazen güzel huylu halim olur
Bazen ise ipe sapa gelmez azgın olur,
İnsan bazen konuşur dili bülbül olur
Bazen konuşamaz tutulur da dili lal olur
İnsan acizdir her saati,vakti bir olmaz
Zamana dayanamayıp aciz düşer,
Her yaşadığı güzeli ve çirkini,seçemez olur
Sonunda kötülüklerden pişmanlık duyar,
Güzel huylarının ruhunu rahatlattığını anlar, ama,
Gün batar erken akşam olur,karanlıklar basar.
Yapacak vakti kalmaz,güzelliklerden övünç,
Yaptığı kötülüklerden de utanç duyar.
03/03/2012 –
Kayıt Tarihi : 6.3.2012 11:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!