Bir insan ve nehir Şiiri - Bahar Gök Barman

unuttum tüm alfabeyi

kelimeleri okuyamaz oldum

yürüdüm insanların içinden

aynı şehirde

eylemlerden Allah’a sığınarak

susarak konuşmanın zevkini tadarak

sözsüz bir nedametin eylemsiz kılıçları arasında

ben kimseyi öldürmedim Ey Mersey

gözlerim kalbimin ilk kazası

gölgemde kalbimden başka uzuv yok

gölgem tüm cehennemlerimin günahkarı

gölgemi bir tek Allah yadırgamaz

çok yol aldım sanmıştım

yeniden söküyorum hecelemeyi

bu kez annem yok yanımda

babam güle dönüşmüyor annemin yokluğunda

yalnızım insan aynalarında

kalabalıklarda ağlayamam ben

bir bakışla kaybedeceksem oradaki ışığı

kirpiklerimin karanlığına boğabilirim gözlerimi

gölgelerin uzadığı anlarda

ağırlaşan kalbimi sunuyorum sana Ey Mersey

tanıdın mı onu

yeni bir yangına odun taşıyor kıyılarında

kıvılcımlar sıçrıyor yollarıma

delilik gömleği fayda etmiyor

bir kurtuluş destanı yazmaya

yorgunum

yorgunluğumda gözlerimin imzası var

ben hiç sapanla kuş vurmadım Ey Mersey

aşiyanlara çubuk saplamadım

kumru olup nöbet tuttum bir ceviz ağacında

ateş böceği gibi dönüp durdum yangınlarda

gözlerimde buğulanan kalbimi yordum

çürüyüşün kıvılcımı dipsiz bir kayboluş oldu rüzgarımda

kabım kendime ümit devşiremezken

güzel bir hikayenin tetikleyicisi oldu yazgımdaki rüya

mazur görüyorum beni aynalarımda rüsva eden aşkları

bu yeniden bahar doğurmanın torlak bir kıvılcımı

tebdilim şaşsa da başka yol yok önümde

yürüyorum

bir silah gibi doğrultunca göz kapaklarımı kalbime

köklerimden sarsılarak üstüme basıp geçiyorum

argınım ey Mersey

argın ellerimde

düşünmeden sularına atladığım şiirlerin izi var

kederliyken zayıf bir nokta gibi içerden büyüyor insan

yol muğlak ,kasavet apaçık

kalbimde sonuca bağlanmamış yüzlerce dava var

sularına çağır onları Ey Mersey

göklerin olukları altında sulanırken aşıklar

kendimi susuzluğa mahkûm eden bir zalim olmayacağım

mührü ol bu hikâyenin

bir insan ve nehir dost oldu desinler.

Bahar Gök Barman

Liverpool

08.02.2024