Bir insan Gelir Şiiri - Özgen Dk

Bir insan gelir
Bir gülümseyişle unutursun,tüm dertleri
Papatyalardan iklimler kurulur yüreğine hevenk hevenk
Sanısınki gökkuşağını sekizinci rengi sensin
Sanırsın ki ömrün hep bahar
Kış aylarında ruhun çiçek açar
Bir insan gelir
bir gülümseyişle sanki ömrün uzar....
O gülen gözleri
Sanki bir fincan kahve gibi
Kalbinin en derin yerinde
Kırkyıllık ömre bedel
Bir insan gelir
Sonlarındaysa senin tek derdin
O insanın gülümsemediği anlar olur...