Bizim memlekette sevgi kol gezer
İnsanlar dururken altta yol gezer
Bizim meydanlarda hakka kul gezer
Mevlâm doksan dokuz ismini sevdim
Leylâyı sevensen insandan öte
Mevlâya varırsın îmândan öte
İçim dışım yangın,yangından öte
Cehennemden berî Cenneti sevdim
Yıldızlar pişmandı döndü üst'üne
Geceler kararmış ay mı küstü ne
Gönülden gönüle köprü üstüne
Sabah akşam düşen güneşi sevdim
Hevâ ve heveste uçaklar bilmem
Mutmaîn kalbimden kaçaklar bilmem
Hangisi derdimi kucaklar bilmem
Hüzne komşu olan mevsimi sevdim.
Şâir de değilim kendi hâlimce
Beni yeriyorlar birâz zalimce
Beyâz defterlere dökülüp nice
Dilimden kaleme şiiri sevdim.
Memleket sorarsan memleket Ordu
Hâlini izâhta insanlar yordu
Sezâî diyor ki beni kim sordu?
Beni unutmayan bir'ini sevdim.
Kayıt Tarihi : 4.3.2020 14:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!