Bir İlk Huzur Şiiri - Kağan İşçen

sesin kıyıları yalnızlığımın
her işittiğimde hırçın dalgalarına
umut sandalları bıraktığım
ismimi söyleyişini kulaçladığımda
gözlerimde bir ağlama isteği derinleşince
uyanır içimde seni bekleyen çocuklar
yaşam sütüm gibi dokunmalıyım o an saçlarına
bir ilk huzur gibi...

çocuklar gibi uçaklar uğurladım bugün
sana ulaşamamaya sitemli mektuplar döktürdüm
karamsar gülüşlerimin arasında
ısıtmak istedim çatlamış dudaklarını
kendimi masum bir küfür gibi kaybederek
şiirsel metinler düzdüm güneşin batışına
bir ilk huzur gibi...
uzak turuncularla yumdum gözlerimi
serin düşlerine sensiz olmanın

yabancıyım sensiz dünyanın bütün peyzajlarına
sokaklar ki katran karası
gece mece bilmem
anarşiğim zamanına tanrıların
kuralların
simsiyah bir soğuk
taşırken okul çağı güzlerini odama
bir gözlerindeki ılık yağmurlar tanıdıktır benliğime
çocuklaşıp pencereleşir göz kapaklarım
içim ısınır bakışlarını düşünmekle
bir ilk huzur gibi...

beni
saçlarımı
gözlerimin rengini
gülüşlerimin nedenlerini
unut
unut
unut
unutabildiğin kadar
ama nolur
gözlerindeki ılık yağmurlara
sığınışımı unutma
bir ilk huzur gibi...