..Bir İlham Perisinin Düşüşü..1

Yerin yedi gunde yaratılmasından sonra..
...ilk nefes üflendiğinde ilk bedene...
Gözlerini açtı o an ruhunu hissetti..
..Savaşları gördü..yıkımları...
Fakat hep bir yeniden doğuş vardı......
..Küllerinden doğmuştu hep yeniden anka kuşu...

....Sonra neden bilinmez...bir adama sevdalandı..
Kalemin kağıtla buluşması...taşın içindeki heykel..
..O zaman dile geldi ilk kez..
Herkes ona,o,birine hayran..
...Seyretti aynadaki aksi gibi...onun sudaki yansımasını..
Binlerce yıl böyle geçti.....durdu zaman gözlerinde onun...
...sadece sevmek vardı...sevmek...

Bir sabah her sabah gibi..
...Güneş mi gülümsüyordu yoksa...
Yoksa yalanlar mıydı..gökyüzünü daha mavi yapan?
Aylardan eylüldü galiba...
..eminim ki eylül
Bir yaz bitiyordu...kalpleri kışlara iten..
...İlham perisi bir okla düştü..
Sevdiğini izlediği gökyüzünden...
...Güneş grisiydi heryer...
.....Artık kelimeler vardı..
Herşeye söylenmiş ama ona olmayan...
...Öfke vurdu beyninden çaresizlikle...
Yine de onun kollarına düştü...zalim bir aşkla..
....hastalıklı bir ruh gibi kollarında sıkan bedenini...
Kanadı kırık ilham perisi...
Uçamadı...