Ağır mı ağır, bir asi yalnızlık kol gezer her daim.
Hep yanlış sokaklarda gezme bedelidir bu ödediğim.
Karşılaşma umuduydu gezdiren deli divanem.
Benzemiyor hiçbir sokağa, ama aklımda tutuyorum.
Bile bile mi hiç zannetmem, kader kısmete mi.
Elde kalan üç beş yıl oda olmuş mu serserim hebam.
Beni sevebilme olasılığın, ihtimalini hiçe saydım.
Bin yaraya mehlem olabilme, kim kodladı içime.
Severdim bilmesen de her zaman uğraşmayı.
Amaçsızca merakla gezmeyi dolaşmayı.
Bir resmi çizerken günlerce sabahlamayı.
Bilmiyorum, bilemiyorum hangisini sevdim.
Kenan Gezici 29/01/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 3.2.2025 04:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!