Bir İbret Al Şiiri - Zeki Günay

Elbet ağaçtan olur sal,
Ağaç gider yerlerde dal.
Dal sobada itlerde yal,
Gör ki? İnsan, bir ibret al.

Kundaktaki bebekleri,
Uçuşan kelebekleri.
Dağda gülü çiçekleri,
Gör ki? insan, bir ibret al.

Kaktüste suyu dikeni,
Helal lokmayı ekeni.
Akılsızda dert çekeni,
Gör ki? insan, bir ibret al.

Cimri olan alimleri,
Dinsiz kansız cahilleri.
Deniz üryan sahilleri,
Gör ki? İnsan, bir ibret al.

Enkaz altı ölenleri,
Gör ölüyü gömenleri.
Gördün mü sen dönenleri,
Bak ki? İnsan, bir ibret al.

İki ayak yılanları,
Siyasette yalanları.
Tuzakları kuranları,
Gör ki? İnsan, bir ibret al.

Göklerde uçan kuşları,
Bahar yaz birde kışları.
Boş eldeki alkışları,
Gör ki? İnsan, bir ibret al.

Enkaz altı insanları,
Sahte gözde timsahları.
Hain kansız, hırsızları,
Gör ki? İnsan, bir ibret al.

Malı mülkü sevenleri,
Devletleri bölenleri.
Allah kitap sövenleri,
Gör ki? İnsan, bir ibret al.

Her insanın var bir eşi,
Kul hani İslam güneşi.
Cehennem yakar ateşi,
Bil ki? İnsan, bir ibret al.

Yalanın yanar mumları,
Deniz altında kumları.
Balıkları, somunları,
Bil ki? İnsan bir ibret al.

Alim Veli'nin yolları,
Dört bin, çeşittir kolları.
Cennette, ırmak şolları,
Bil ki? İnsan bir ibret al.

Haram tutmayan elleri,
Yalanı iten dilleri.
Hakk aşkına, gönülleri,
Gör ki? İnsan, bir ibret al.

Kuran elde imamları,
Namaza duran kulları.
Hakk aşkıyla yananları,
Gör ki? İnsan, bir ibret al.

Hakk'a tevbe edenleri,
Hakk yolunda gidenleri.
Canlı cansız sevenleri,
Gör ki? İnsan, bir ibret al.

Akışan tüm dereleri,
Irmakları nehirleri.
Nimet dolu denizleri,
Bil ki? İnsan, bir ibret al.

Ay güneşi, yıldızları,
Yağan karda ki? Buzları.
Çölde kalan susuzları,
Bil ki? İnsan, bir ibret al.

Bulutları doluları,
Gökten yağan yağmurları.
Meyve sebze, toprakları,.
Bil ki? İnsan, bir ibret al.

Allahı çok sevenleri,
Ona gönül verenleri.
Aşka düşmüş erenleri,
Gör ki? İnsan, bir ibret al.

Kul Zeki'nin bu sözleri,
Açar müminde gözleri.
Utanmaz çirkin yüzleri,
Gör ki? İnsan, bir ibret al.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY 19.02.2023