Bir İblisin Rüyası Şiiri - Gönüllü Psikopat

Yine aynalar bulandı , aklımdaki okyanus gibi
Ve yine ikilemler
İki uçlu mızrak olup saplandı sırtıma
Ben olsa olsa tek kanatlı bir iblis olmalıyım , dedim
Uyku iblislere kıyametini hatırlatır
Değil mi ?

Çığlıkları kulaklarıma resmediyor bu rüya
Küçük yunus balıkları...
Ağlayan duvarlar görüyorum
Ve hepsi parmak uçlarında ve sessiz
Kitapları rendeleyen bir grup aç hayvan
Belki milyon belki milyar tane
Doymak bilmeyen ruhlarını besliyorlar
Koşuşturan bulutları var bu aç ruhluların
Nereye ağlayacağını bilmeyen bulutlar bunlar
Argınca ağlayan bulutlar...

Omurgasız varlıkları var bu rüyamın
Mesela oldukça kindar ve sevecenler
Ayrıca çok mutlu ve kibirliler
Anlayışlı olması beklenilir bu kemik yığınlarından
Oysa ki omurgasız olmaya o kadar alışmışlar ki
Vücutlarına et tutunmasından men etmişler kendilerini
Ama çok haklılar bu konuda
İnanın bana
Ağlayan duvarlara bakarak yemek yerler hep
Anlayışsız ifadeler takılır yüzlerine
Ve derler ki
'Ben'
Kahkahalarla cevap verilir
Ve derler ki
'Ben'

Kan kusarken vücutları , yalanları devam eder
Öyle ki etten yoksun varlıklar bunlar
Düzen sayılan çöplüklerde yaşar giderler
Artıklarla beslenir zihinleri
Ve kokuşmuş sözcükler dökülür dudaklarından
Onlara iblisler yukarıdan bakarmış
onlara göre...
Oysaki o kadar küçük düşünürler ki
Bir iblisin düşüncesi onlara yukarıdan görünür
Ufak fikirli varlıklardır bunlar

Ve gibi yaparlar hep
o gibi , bu gibi
Kendileri gibi
Ömürleri küflenirken vücutlarının bir köşesinde
Ancak öldüklerinde gibi yapamazlar
Biri iki metre aşağıda kalır yeryüzünden
Biri külleriyle karışır gezegenine
Yine de hep kıskanırlar bu ölümlüler
Ölümsüz düşüncesi olan iblisleri

Bu bir rüya değil , bu bir gerçek
Değil mi ?
Çirkin yüzlerden dolayı aynaları yargılayan bu varlıklar
Zindanlarda iskeletler değil , düşünceler çürütürler
Ve kimin iblis olduğunu belki bir mavi balina anlatır
Zehirli suların gölgesinde ,
Çığlıklarıyla kulaklarına resmeder