Bir İbiş Masa'lı Şiiri - Hasan Özçelik 2

Evvel bir zaman içinde,
İbişler görev başında,
Aç tavuk, ambar peşinde,
Gak- gukla iş yürür sanır.

Bir dönem ki; gelmiş, geçmiş,
Bir kelleci İbiş varmış,
Her gün bir kelle kesermiş,
Cellatı kim adam sanır(!).

Ben diyeyim yıllar önce,
Yaşlılar anlatsın gence,
Bir görev yapmak işkence,
Herkes ibret aldık sanır.

Anadolu; yöre Göller,
Başımıza geçti kemler,
Yaşandı ne acı haller,
Yaşamayan masal sanır.

İbiş yağı çok severmiş,
Eleştireni sürermiş,
Vampirlik onda güzelmiş,
Cellatlığı kutsal sanır.

Doğum yeriymiş, Aydınlık,
Suratlar zifir karanlık,
Kurum İbiş’e samanlık,
Kendini Süleyman sanır.

Lütuf eksik, sıfat metin,
İbişle iş görmek çetin,
Cürmüne siz beş-on katın,
Takdim edin şeref sanır.

İçe arslan, dışa tekir,
Bunu yapmaz Deli Bekir,
Sual etse Münker Nekir,
Bilgi yarışması sanır.

Bu İbiş de kimdir yahu,
Sanki bulunmaz bir dahi,
Olsaydı denizde mahi,
Deryayı kendinin sanır.

İbiş bir iblis oğludur,
Pis ceddin son torunudur,
Lanetlikler ürünüdür,
Kendini bir matah sanır.