Bir Hülya Ki Şiiri - Caner Karakan

Çehrende duran surlar viranın izleridir,
Gözlerde yanan harlar alev almış tütüyor.
Evrende ki sırlar kalbinde ki gizde midir,
Göklerde kalan karlar acı çekmiş üşüyor.

Gün dalıyorken koşacak bir makber ebede
Bir dengeyi bozacaktır gamzende ki destan
Yükseliyor Derya taşacak ahlem derede
Bin kelleyi alacaktır arzunda ki ferman

Etrafım pus tutmuş şaşıyor sanki yönüm,
Bir sicim yansıyacak ki derininde göğün.
Coğrafyama çığ düşmüş esir oldu gönül;
Tan yeli ağarıyor ki zaten yolumda ölüm.

Fezadan bir emir geldi işte an bu andır
Şehvet ile yükselerek bizi aşka inandır.
Bir Hülya ki gözyaşıyla hayatı soldurandır,
Bir Hülya ki gülüşüyle bir canı doğurandır.