Bir Hücre Ellerinde (Anne)

Yaşadığın en güzel andım,
en kötüsünün ardından.
Bir hücreydi ellerinde tuttuğun
ve seni niteleyen bütün sıfatlar,
Anlamsızdı artık.
Ne saçları örgülü afacan,
Ne kitaplardaki kahraman,
Ne de sevdiğinin kolunda bir yar...
Hepsi başlayan iki heceyle son buldu
ve hala çok mutluydun.

Bir hücreydi ellerinde tuttuğun,
Oynayamadığın oyuncak,
Okuyamadığın kitaplar,
Gidemediğin her yer
Sevdiklerin,
Kavuşamadıkların
ve kavuşmaya itilip,
sevmeye zorlandıkların! ..
İşte bütün hayatın.
Hepsi hepsi bir hücreydi gözlerine baktığın.

Anne deyince başlayacaktı hayat
'En' lerin olacaktı bu iki hece.
En sevdiğin oyuncak ben olacaktım
Okuduğun en güzel masallar benim içindi
Gittiğin en uzak yerlere benimle varacaktın
En çok beni sevecektin Anne
ve ben en çok,sen olacaktım

Sonra gidişlerin olacaktım
Hasretin en koyusunu yaşayacak;
En büyük duaları dönüşüme yapacaktın.
Duymakla yaşattığın o iki hece,
Seni yollara bağlayacaktı
En çok beni özleyecektin

Öylesine sevecektin ki beni
ben en çok sen olacaktım Anne.
Ve ben sen olduğumda
Bir ben daha olacaktı,
Ellerimde tuttuğum.