Bir Hırka Şiiri - Hasan Köysüren

Kuytuların ıssızlığında
Sevdaların unutulmuşluğunda…
Göz yaşının kurumuşluğunda
Ve de sabrın doruğunda!
Ak ellerin kınasında,
Nasırlı yüreklerin acıya doymuşluğunda…
Siyah saçların yorulmuşluğunda…
Kırlara yol almışlığında…
Ve de umursamazlığın düşmanlığında!
Trenlerin tünel geçişlerinde,
Gemilerin fırtınalı seyirlerinde…
Kamyonların buz tırmanışlarında…
Bir öksüzün tek oyuncağının çalınmışlığında!
Ve de çaresizliğe inat çare arama vazgeçilmezlerinde!
Bunlarla her karşılaştığında…
Umarım;
Her karşılaştığında beni anarsın!
Beni anarsın çünkü benim yüreğim acılı!
Acılarla yoğrulmuş mayam!
Gülmelere, gülenlere inat!
Yılıp kaçanlara, kaçıp korkanlara inat!
Ben yaşamayı,
Acıların içine mutluluk bulmayı…
Ölen gül yaprağına tutunmayı…
Cehennemde nar olmayı…
Kimsesize “yar” olmayı…
Ebediyen “yar” kalmayı…
Göze alanlardanım!

Mayam acılarla yoğrulmuş
Ve de baş kaldırıyı ilke edinmiş!
Mutluluk söylemlerine rağmen…
Binmedim ki bir kez “yalan yatlarına…”
İmrenmedim 5 yıldızlı katlarına…
Ne fosforlarına ne de tahtlarına…
“Benim gibilerine”sevdalanmış yüreğim!
Sevdasına can koyan!
Bir canını hiçe sayan!
Kah kuş gibi,kah yayan
Her şeye rağmen dayanan!
Yüreklere sevdamı sunmuş…
Onlara selam durmuş..
Başımı koymuşum yollarına!
Gereğinde peynir ekmek,
Gereğinde şah, sultan sofrası…
Bir hırkayla yetinen…
Bulunca da fakirini gören…sırtlayan…
Birlikte mutluluğun gerçeğini yaşayan…
O ben!

Şubat 2013