Küçücük ellerimle yerlerde çoraplarımı arıyordum. Gözlerim yarı açıktı. Uykulu uykulu etrafımda epeyce aradıktan sonra çoraplarımı buldum, ayağıma geçirdim, çorabın ikisinin de topukları çoktan yırtılmıştı. Sağ ayağıma giydiğim çorabımdan minik serçe parmağım fırladı. Çorabın uçlarını çekiştirerek parmağımı kapatmaya çalıştım, ama olmadı.
Uyurgezer halde ayağa kalktım, pantolonumu bacağıma geçirdim. Renkleri güneşten iyice solduğundan pantolonumun gerçek renginin ne olduğunu anlamak mümkün değildi. Pantolonun dizlerinde ve popsunda mutlaka yama olurdu. Benimkiler de böyleydi.
Penyemi giydim alaca karanlıkta. Penyelerim de diğer kıyafetlerden pek farklı değildi. Çok az olduklarından sık sık aynısını giydiğimden solmuşlardı iyice.
Ellerim gözlerimde, çapakları çıkararak yattığım odadan çıktım. Lastik ayakkabılarımı giydim. Son derece sağlıksız bir madenden yapılmışlardı bu ayakkabılar. Özellikle yaz sıcağında terlemeyle birlikte korkunç bir ayak kokusuna yol açarlardı. Çoğu zaman bu lastiklerin altında, arkasında ya da parmak uçlarında delikler açılırdı. Lime lime yırtılsalar da atılmazlardı, kışın sobaları bunlarla tutuşturmak çok kolay olurdu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta