Bir Hicret ile Git Şiiri - Ahmet Taha Dağlı

Git, seda-i kalbimden mahfuz kıl sükut ile git
Aşkınla yandım, kül oldum, hemfikir unut ile git
Ey şeb-i vuslatın mihnetinde perişan ettiğim
Yare selam sal, sonra gül-i rahat ile git

Gönlüm harab-ı fani, sende mahrum-ı hayal
Kalbimden süzülen esrar ile bir kuvvet ile git
Vaktin vuku bulmadan, rüyasız kaldım fena
Şimdi gel vaktinle, bir varid ile git

Neyleyim ki feryadın dönüşür halim visal
Al iç çekişimi, şehbaz-ı hikmet ile git
Gözümde şeb-i seher, sabahı görmeden
Geceyi ört başıma, bir niyaz ile git

Ben senden oldum, sen kendinden hicran eyledin
Öyleyse maziden bir ayat ile git
Git ey vuslatın mecnun-u hüzün dolu feryad
Yeter ki kalbimden bir selamet ile git

Yandıkça küllenir bu ateş-i huş ve vuslat
Külümde kalmasın, bir sükut ile git
Gölgen miydi hakikat, yoksa bir vehm-i fani?
Ne bıraktıysan geride, bir hakikat ile git

Dil sustu, kalem kırık, söz bitti bak artık
Nefad ettiğin devatıma kefaret öde öyle git
Ben seni gönlümle defterden sildim sessiz
Sen de gözümden bir ibret ile git

Bir name gibi düştün vakt-i seherime
Gönlümde mühürsüz bir hicran hecerine
Derman bulmadı hal-i firkatin nihayet
O yadigarını da al, bir hicret ile git