Bir Hiçin Gölgesi Şiiri - Osman Deniz

bir hiçin yüreğime düşen
gölgesinde filizlendi bu aşk
açık yaralarıdır yüreğimin
yaşlı gözlerim şimdi

kulaklarımı kanatırken sessizlik
ahenksiz sarkacında zamanın
zembereksiz bir saattir an
akrep zehrini tattırmış aşkın

sensizliğim eksiltiyor
beni kendimden
bilmiyorum
hangi yol bize çıkar bizden

biraz daha yalnızım
aynaya her baktığımda
boğuluyor gözlerim
kendi çukurlarında

yanan bir güldür güneş
o göklerinde
kokunu alev alev
taşır sineme

yorgun bir dalgayım ben
sahillerine vuran
pusulasız bir gemi
kıyılarına savrulan