Bir Haziran Günü Şiiri - Yeliz Devrilen

Bir Haziran günüydü benden gidişin, düşüncede sebepsiz, yani lekesiz öylesine bir gidişti sanki!
Gidişinle açılan yar-ın ucunda bekledim, ellerini tekrar uzatabileceğin ihtimaliyle
Zaman acıydı, dertti yüreğime
Ölüm parmak uçlarımda nefes alırken, şuursuz direnişlerimdi ayakta tutan cansız bedenimi
Niye? Neden direndim?
Oysa…
Bir adım ötemde kalan masalsı hikayemiz getirecekti sonumu, biliyordum

Şeffaflığımıza düşen gölgeler gecem gündüzüm oldu, bırakmadı peşimi
Belirszlikler belirsizlikler….
Ne düşünsem allahım yardım et bana! Belki yeniden doğurabilirsin 28 Temmuz güneşini
O güneş ki yakmıştı içimi,
Ara ara kalbimi yoklayan hançer!
Nefessiz bıraksan da beni,
Bil ki
Savuramayacak hiçbir rüzgarın ya da fırtınan en derinde kalan küllerimi

Ey kanımı donduranım!
Bir zincirdi hayatım kopardın, bölündü ikiye.
Şimdi bana bıraktığın hayatımı yaşıyorum,
Yine de senli düşlerle uyandığım sabahlar bitmiyor
Acın boğazımda kilit, sözlerimde karamsarlık
Oysa…
Neyse…