Bunu bir Haziran gecesi yazıyorum.
Boşluğa üflemenin ne olduğunu bilerek.
Güneşin ilk ayı haziranda beni hatırla.
Duygularım doldu taştı çuvalın kenarına.
Sen doldu sen, her yer.
Sevginle başlayan, nefretle biten gecelerim var artık.
İnsan olduğumu unutmuşum hatırladım.
Neşe ile ızdırapla,
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Devamını Oku
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta