Bir Hayattır Hayatın Şiiri - Özgür Koçkar

BİR HAYATTIR HAYATIN

Ne acı şey, bilemezsin ne talihsizdir ölüm.
Ne kadar boşta kalmışım.
Ne kadar dilenmişim şefkatini.
Silinmişim,yitik bırakılmışım hayattan.
Karaları giymişim,yasını tutmuşum.
Ağlamışım bir ömür, söyleyemediğim sözlere.
Kinliyim şimdilerde nice söylememişliklerime.
Oysa çok değildi istediğim bu iğrenilesi hayattan.
Tek bildiğim, bilmeni istediğim.
Ne bileyim işte, bazı kötü oluyor insan.
Sığmıyor içinde sakladığı sırları içine.
Kendine bile usulca sokulup söylediği,
Suspus olup oturtan yerine yüreğini.
Ne bileyim işte, kötü oldu yüreğim.
Hani vardır ya; sırrınla toprağı çekersin başına.
Yani acayip oluyor insan bazen sebepsiz.
Şimdi hani ölseydim, silinseydim dünyadan,
Ve sen, seni ne kadar sevdiğimi, sana değer verdiğimi,
Ne kadar değerli olduğunu bilmeseydin,
Gidip takılsaydın bir değersize, kıymet bilmeyene,
Acıtsaydı seni, ağlatsaydı, seni üzseydi…
Ve yaşayıp da görseydim tüm bunları,
Yanardım! Kül olurdu yüreğim, acırdı içim.
Kan ağlardım, lanet ederdim, çok üzülürdüm.
Olsam da mana-i cennette, cehennemim olurdu.
Yakar ateşe verirdim, kalkar gene de gelirdim.
Şimdi; “ölüp gideceksin, sanki ne önemi kalır,
Unutur gidersin.” diyeceksin ama;
Pek öyle olmuyor işte, vardır ya hani…
“Boşa koysam dolmuyor, doluya koysam almıyor.”
Biliyor musun aşkım?
Yaşasaydım da bir defalık düşünseydin.
Ne bileyim işte, bir kez olsun şans verseydin bana.
Seni bir ömür üzmezdim,
Hiç bırakmazdım, ölmezdim de belki.
Sen bırakmadıkça beni;
Sadık bir köle, istersen, dost olurdum sana.
Döndürürdüm tek başıma dünyayı.
Yüzüm sana, gül sana.
Bir ömür yetmez, bin ömür feda yoluna,
Bil, seni seven kurban sana.
Şu an çok mutluyum, artık sen de biliyorsun.
Artık sorumluluğun daha da büyük.
İyi bir hayat yaşamak,
Mutlu olmak zorundasın.
Çünkü artık biliyorsun seni ne kadar sevdiğimi.
Ne kadar değerli olduğunu,
Prenseslere layık olduğunu prensesim…
Aklında bulunsun diye söylüyorum yanlış anlama.
Olurda dönersen fikrinden,
Hani Allah etmesin olur da pişman olursan,
Dersen ki: “Keşke ölmeseydi, hep burada kalsaydı,
Ayrılmasaydı hiç yanı başımdan.”
Sakın ha zahmet etme kal yerinde, bekle!
Benden bir dile yeter, dünyam da sen cennetim de.
Dile ne olur bir tanem, bir kez olsun dile.
Koyma beni cehenneme!