Bir Hayatın Özeti Şiiri - İsa Kahraman

Günlerimiz hep aynı, yalnız adı değişik,
Ha Salı, ha Çarşamba, aylar geçer su gibi.
O ki ömür başladı, gelecek bir gün keşik,
Çok ustaca atılmış, mükemmel pusu gibi.

Daha dün okuldaydık, çelik çomak oynarken,
" Kerrat " ı ezberlerken, kulaklar çekilirdi.
" Sabahçısın, geç kalma ", yola düşmeli erken,
Önünde iki cepli, önlükler dikilirdi.

Ortaokul'da şapka, hafif eğilir yana,
Kravatsız sınıfa girmeniz mümkün değil.
" Yazılı " da bir silgi lâzım olmuşsa bana,
Hocadan izinsiz mi, vermeniz mümkün değil.

Kazalarda lise yok, tahsil hayatı biter,
Vilayette eve bulmak, her yiğit kârı değil.
Çıraklığa gidersin, usta hayduttan beter,
Bir istidat ölürmüş, onun efkârı değil.

Derken: Kalfa, Ustasın, Terzi misin, Berber mi,
Bir küçük dükkân açtın, müşteri bekleyerek.
Sen ona razı isen, felek fazla al der mi,
Evi geçindirirsin, bir yerden ekleyerek.

Sonra, Askerlik, Düğün, mutlak olacak olan,
Çizilmiştir kaderin, bu köhne kasabada,
İki de çocuk olur, biri kız, biri oğlan,
" Okka dörtyüz dirhemdir ", gelmez ki hesaba da.

Çocuklar, ah çocuklar, bâri onlar okusun,
Bu telâş yer bitirir, uykun durağın olmaz,
Hayatın ilmiğini onlar atsın, dokusun,
Dileğin oldu artık, gözün arkada kalmaz.