Baharın en güzel çağında
Uzansaydım bir çiçek bahçesine
Oradan taşıp dökülseydim yollara.
Yolları ve yılları aşıp da varsaydım kıyılarına.
Düşlerimden taşıp değseydi ayaklarım denizin masmavi sularına.
Arınabilseydim sensizliğin can çürüten zehrinden.
Esseydi ala şafak vakti
ümidin en kudretli rüzgârları.
Esip de dokunsaydı çiçeğe,
Heybesine doldursaydı tozunu,
Üstüne bulaştırsaydı tüm kokusunu.
Değseydi denize
Toplayıp iyotunu ve tuzunu
Taşısaydı bana her vakit.
Çiçeğe,rüzgâra
Denize karışıp boyansaydım
Sonra öylece dağılsaydım gökyüzüne.
Esip dursaydım ben de meltemlerle sana
Esip de savrulan saçlarında ilmek olsaydım
tüm bulutlara ve gökkuşağına
Yağıp dursaydım nisan yağmurlarıyla
düşlerine,pencerelerine, sokaklarına
Çiçek tozlarım dolsaydı
bahçelerine,saksılarına.
Sen hangi çiçek olduğumu bilmeden
değseydin bana,karışsaydın kokuma,
Hangi yağmur olduğumu
bilmeden tutulsaydın bana, ıslansaydın benimle,
Ve hangi rüzgar olduğumu bilmeden
yalnızca bana karışsaydın bütün mevsimlerimde.
Kayıt Tarihi : 5.7.2022 22:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!