Bir Hasrete Seslenmek~ Şiiri - Özlem Çay

~~
bir hasret şiirini okur gibi,
ve sonsuzluk kokan bir mısra da
bana seslenir gibi seslen
seslen ki
dengele ölüşsel sessizliğimi.
kor da kaybolmak değil bu
bu aykırı dilsizğım,
düpedüz yanmak.
ses et bi, sönsün ateş..

sen eski bir sandık lekesi gibi
duruyorsun içimde,
yıkanmamış bir zamansızlık..
çarpışan kıpkızıl gök yüzün..
yokluğunun kaçıncı gunü saymıyorum
bıraktım,
--soruyorlar, soruyorlar da
bilmiyorlar ki
koşturan günler ayların dizlerini kırıyor--
saymayı bıraktığım da bütün ışıkları kapandı şehrin.
renkler yeminini bozdu
yurtsuz tufanlar besledi göğün şakakları,
tuttum yazgının kederli ellerini
karanlığa gömdüm bugün..
halbu ki bi seslensen
aydınlanır şehir...
..
kaçak katlar çıkıp
habersiz kurduğum düşler
senin o serin denizinde
göğsünde güz bakışlı güvercin sesi
dalgalar arası tek heceli acı.
sığ sular da yüzün
yüzün, derince bir vuslat çığlığı
sığınsam da suyuna içli içli
burada kıyı/sızım şimdi..

heyhât bu deli boran
yürek yıkan ,
eşkıya esen rüzgar bu sesini alan,
uzunca boylu bi hasret
kursağı yakan.
fısılda diye çektiğim
sabır tesbihleri bile dilsiz
susarak üşüyor şimdi.
sinem de hüzün,
hazana kucak açan bahar
içime hudutsuz yaprak döküyor bak..
seslen hele bi
açsın göğsün bahar dalları..

bilirim, sesine bir uzun yol çizildi
öyle menzilsiz ve öyle ırak..
suslara soluksuz varılır mı
bilmiyorum..

sesine hasret göğsümün çorak avlusunda
kuruyan mektuplar dizili şimdi
ah örtülerine bürünmüş.
soluk siyah ve kurşun gibi ağır.
kalbe örülü duvarlardan geri,
eşikte oyalanan ölümün içine düş'en nameler..
tutsan bi elimi,
harf harf unutsak yazıyı
zarf zarf atılsak,
içimden
içine
varır mı hasretin kokusu?......⚘

...özlem/
eylül/altı