Bir Hal ve Hikmet Şiiri - Hacı Kasım

Ne oldum demek, ehl-i zaafın lafzıdır,
Geçmişe takılıp kalanın çilesidir.
Bir garip serdengeçtiyim ben,
Mazi ile meşgul değilim,
Gayem, müstakbelin nuru ile avunurum.

Her zelzele, her harâb,
Bir nûr-ı hidâyet oldu bana,
Her tökezleyiş bir dirilişin esbâbı,
Her hüsran bir hikmet saklar gizlice.

Düştüm, elbet.
Lâkin ne düşmek ayıptır ne kalkmamak,
Asıl ayıp, düşüp kalmaktır.
Yeniden ayağa kalktım,
Çünkü her kayıp, bilirim, bir kazançtır.

Ne olacağımı düşündüm daima,
Gözüm, ufkun sonsuz mavisinde idi.
Çünkü hayat, bir hesâb-ı nefs değil,
Bir imtihan-ı ruhdur.

Musibetler birer muallim oldu,
Sevdim onları, sevdim.
Çünkü beni olgunlaştırdılar,
Kendimi kaybettim belki,
Ama vuslatla yeniden buldum.

Şimdi anladım:
Mühim olan, hal-i mazi değil,
Hâl-i istikbâl ve kasdedilen makâmdır.

Ve ben,
Her türlü hâl ve vakıada,
Her türlü fani fânâda,
Daima hâl-i hayr, hâl-i kemâl
Yolunda yürüyen bir dervişim.

Açıklama:

Serdengeçti: Hayatın zorluklarına atılan cesur yolcu

Nûr-ı hidâyet: Aydınlatan rehber ışık

Mazi, müstakbel: Geçmiş ve gelecek

İmtihan-ı ruh: Ruhun sınavı

Muallim: Öğretmen, hayatın öğretileri

Fani fânâ: Geçici yok oluş

Derviş: Manevi yolcu, olgun kişi

30.05.2025
HH