Bir Güzide Feryadı Bu Şiiri - Sevinç Kavuk

bir güzide feryadı bu, duyar Mevla yüceliğinde
binlerce bebeleriyle yaşamdan koparılanları
melekler sızıların onanmaz acılarıyla karşılar!
insanoğlu ilk bebeğin sesini duymaya gecikti
yüreklerin döktüğü yaşlar okyanuslarda çağlar

fırtınasından gazabı bir gün uğrayacak ki, ancak
ağlayan ağaçlar kuşlar o kelebek yaşamlar da
insanın kendi elleriyle kendini yok edeceğine
birlikte dua etmekle kalacaklarına belki onlar da
korkuyorlar kim bilir, sükut eden şuurumuz gibi

Mevla’dan ümit kesilmez umuduna bel bağlayacak
doğacak elbet bir gün yine yeryüzünde güzidelikler
aç karnı doyuracak, yırtık ağzı ruhuyla toplayacak
vahşetten kokuşmuş gönül çöplüklerinin şerrinden
temizlenmiş bir gün doğacak, birlikte gülecek bebek

gülecek bebekler, gülecek bebekleriyle ana babalar
gülecek uluslarıyla birlikte uluslar dolusu yeryüzü
gülecek halklardan uluslarıyla birliklerinde özgürce
gülecek uluslar bir arada barış dolu bir yeryüzünde
gülecek bebekler, gülecek bebekleriyle ana babalar

Tanrım! Bebek feryadına bu çaresizliğimizle utancı
ne olur sen duy o yüce merhametinle bu yenilgimizi
sen donat Tanrım! her yol yüz tutuyor davete salgınlığı
sen donat ya eli kılıç tutan yüreklileri
ya vahşet saçan yürekleri dindirmeyi bilenler olmayı

bebeğinin feryadına yüreği susan anneyi ağlıyorum
tarihin asilliği taşıyan yüceliğinin ışığında
sana sığınmayı emreden bilinci ağlıyorum
bebeğinin feryadına yüreği susan babayı ağlıyorum
bebeğinin feryadına bilinci susan ulusları ağlıyorum

bebeğime yakınlığını hisseden yüreğimin sustuğunu
bana kıy Tanrım! Ama yeryüzüne güzideliği bağışla
sadakatine feryadımın çaresizlik utancını ağlıyorum
bugün yangınına ateşle gitmeye çaresizliğin sonunu
gören yüreğimin sorumluluk sızısını kan ağlıyorum

ağlayanları ağlıyorum
ağlatanlara baş kaldırıyorum
ağlananlara şefaat dileniyorum
’Bir güzidelik feryadına’ duyarlı yüreğe
yüreklerce kan ağlayan yüreğimin sevgisiyle

Güzideliğin Yas Tarihi....rakamsızlık denilendir bu