Bir Günlük Kış Şiiri - Arda Töre

27’siydi günlerden ayrıldığımızda,
Ama senin yaşgünün ya da
Benim 99’daki ilk günüm değildi İstanbul’da..

Çünkü mevsim yaz değildi,
Daha yazı bile görememiştik seninle,
Ayın 27’siydi günlerden
Yazgımız olan o kocaman, bitmeyen, devasa lanet olası gündü..

Baharın tomurcukları bile çıkmamıştı daha
Belli mi olur, aniden dona vurur Casmir kokunla …
Yorgun, acı dolu bir kış bitmişti İstanbul’da, koskoca 2000 yıl bitmişti büyük kurtarıcıdan sonra,
Keşek biz bitmeseydik …

Şubat’ın 27’siydi gittiğinde
Bahara sadece 2 gün kalmıştı,
O da bu seferlik bir kere fazla, şansımıza,
Yoksa bir, sadece bir günlük kışımız kalmıştı ısınmayı ve ısıtmayı bekleyen

Üstümde aldığın 10 liralık gömleğim,
Hala o bir-iki günü geçemedim;

Mart geçti,
Nisan,
Mayıs,
Haziran ve yıllar,

Beni seni geçemedim,

G.B.D.…