Bir toprak misali Şiiri - Saffet Çakır

Gönül ikliminde düşerken derde
Sessizce yürekten tütüver gitsin
Bir sadık toprağa kalbini ver de
Bir çiçek misali bitiver gitsin.

Belli ki içinde saklıdır yara
Bism-i hu çaredir, tutuşan nara
Çıkmazda kördüğüm karanlıklara
Yürekten bir ayna tutuver gitsin.

İnsan ki gülerde bazen ağlarda
Kendi yarasını kendi bağlarda
Akşamüstü kızıl sıra dağlarda
Bir güneş misali batıver gitsin.

Ne kadar ah etsen esefle sende
İçinde saklıdır o gizli bende
İstersen ağlarken ister gülende
İblisi içinden atıver gitsin.

Al da giy başına verilen tacı!
İster tatlı olsun, isterse acı
Ve hayat sunsa da acı ilacı
Gönül şerbetine katıver gitsin.

Eğil de kulak ver, toprağı duyda!
Hikmet-i hüdâ'ya teslim ol, uy da
Bir sadık taş bulup başını koyda
Sessiz bir mezarda yatıver gitsin.