Bir Gündüz Şiiri - Zeynel Kuday

Bir ilkbahar günüydü, hava ağarıyordu.
Hayal dünyası gibi ilhamlı bir şairin.
Ve dağlar aynasına eğilmiş Eğirdir’in,
Buluttan saçlarını özenle tarıyordu.

Ninniler söylüyordu kundaktaki güneşe,
Saçlarını okşayıp bir anne gibi rüzgar.
Dallarda rüya gören yavru kuşlara kadar,
Yayılmıştı baharın saçtığı sonsuz neşe.

Ayakkabılarını, çorabını çıkardın;
Eteğini kaldırıp göl kenarına vardın;
Gönlüm gibi ansızın coştu tabiat bile.

Köpürmeye başladı birden sakin dalgalar,
Birbiriyle yarışıp koşuyordu sahile,
Çıplak ayaklarını öpmek için dalgalar…

(2019)