Bir Gün Umuda Doğacak Zaman!

Uykular yine düşman gözlerime
İçimde anlam veremediğim bir ihtilal
Kalbim yorgun anlamsızca çarpmada
İçimde rezilce bir özlem
Sol yanım acıyor gecenin bir vakti

Sanki kör bir bıçak dayanmış içerime
Yontuyor yaralarımı durmaksızın 
Uzadıkca uzuyor zaman
Karanlığın soğuk zindanlarında
Sabahı beklemek zor geliyor uzak bir şehirde 

Durmadan yağmur yağıyor içimin ıssızlığına
Yüreğimin kıyılarında nehirler coşuyor
Boğuluyor umutlar her nefes alışımda
Anladım ki korkunun büyüğüdür geceye gün ışıması
Kıskanır olmuş düşlerimi geceler 

Biliyorum bir gün umuda doğacak zaman
Muştuyla gelecek beklediğim o baharlar
Güneş bütün ihtişamıyla doğacak sisli yamaçlarıma
Ve ben her sabah yeniden doğarak uyanacağım
Unutacağım uykusuz gecelerin tanımsız özlemini
Unutacağım anlamsızca çarpan yorgun kalbimin sesini