Bir Gün Mutlu Kılmadı Şiiri - Veysel Şimşek

Dar günümde bana çulsuz dediler,
Var günümde gram gram yediler,
Çoktur bizde ciğer yi,yen kediler,
Kader beni birgün mutlu kılmadı.

Zor günümde kem gözlere deli oldum,
Gen günümde taze açan gül oldum,
Doğru sözle Dosta elden el oldum,
Kader beni birgün mutlu kılmadı.

İnsanlar acayip bende ne deyim,
Dostlar derki varsa elinde yeyim,
Gerçek dost bulamam kurban her şeyim,
Kader beni birgün mutlu kılmadı.

Güvendiğim dostlar oldu çöpçatan,
Zaten beni yakın dostumdur satan,
Haktan başkasına güvenmem zaten,
Çok aradım gerçek dostum olmadı.

Çok görmeyin dostlarımdan yakındım,
Garez kinden iftiradan sakındım,
Gerçek dostum oldu benim sıkıntım,
Kader beni birgün mutlu kılmadı.

Dostum derde derman olmaz tuz bastım,
Fetbaz iki yüzlü yalancı dostum,
Ben dostuma değil kadere küstüm,
Kader beni birgün mutlu kılmadı.

Hep ben oldum dosta boyun eğenim,
Çıkarcıdır akranlarım yeğenim,
Hasatım yel aldı kırık düvenim,
Dargınım kadere çilem dolmadı.

Daha neler gelir neler başıma,
Otuzdokuz iken altmış derler yaşıma,
Fırsatçı kaderim düştü peşime,
Veysel derki bir gün yüzüm gülmedi.