Bir Gün Güneşe Çıkar Elbet Yüreğim

Ne yaz
Ne kış
Sonbaharın kaderini çalmış yüreğim...
Her yıl en az bir kere yeşerirken tüm yürekler
Sadece o her mevsim
Yaprak gibi dertler döker...
Tüm bedenler ter dökerken güneşle beraber
Tir tir titrerim esen ayazla birlikte...

Bir sıcaklık ararım
Güneşin gölgesinde
Yahut bir bakışın derinliğinde...
Çözülsün isterim buz tutan yüreğim
Çözülsün isterim
Kaskatı kesilen bedenim...
Çözülsün isterim
Yalnızlıktan uyuşan ellerim...

Yanan bir sobanın yanına usul usul yaklaşır gibi
Ne zaman yanan bir yürek görsem
En soğuk halimle
Yaklaşırım yanına usul usul ve derinden...
Bir parça serinlik bırakırım yüreğine belki
Buz tutan yüreğimi bir parça eritir belki...

Gider sonra
Alarak yanına serinliğimi
Kalırım sonra
Bırakarak yanıma yanan kor bir alevi...

Sonbaharlarımda gider ardından
Her sene tek mevsimi yaşayan yüreğim
İfla olmaz bir daha
Ne dertlerini dökebilir
Nede her esen yelde titresede,yaşadığını hissedebilir...
Kalır öylece ortada bir başına...

Belki ama diyorum
Belki bir gün
Geceye inat her sabah doğan güneş gibi
Doğar yeniden bambaşka bir yerde...