Bir Gün Giderim Şiiri - İsmail Malatya

BİR GÜN GİDERİM

Ölmese ölmezdi Hazreti Adem
Unutmam ben asla, aklımda her dem
Her nefis ölümü tadacak madem
Bir gün giderim ben, sessiz sedasız.

Vah ki vah şeytana uyduğunuzda
Aynı yola siz baş koyduğunuzda
Üzülmeyin sakın duyduğunuzda
Bir gün giderim ben, sessiz sedasız.

Kimse gelip bana vurdu, diyemez
Haksızın yanında durdu, diyemez
Aç bıraktı kuşu, kurdu, diyemez
Bir gün giderim ben, sessiz sedasız.

Her ölüm zamansız iyi biline
Alın da götürün Sivas iline
Vasiyetim gömün Yıldızeli’ne
Bir gün giderim ben, sessiz sedasız.

Bekletmeyin, defin anında olsun
Mümkünse babamın yanında olsun
İstemem baş ucumdaki gül solsun
Bir gün giderim ben, sessiz sedasız.

Sağlıklı bir ömür dilerim size
Teslimiyet yakışır elbet bize
Sarılıp yedi metre beyaz beze
Bir gün giderim ben, sessiz sedasız.

İyi bilirdim, de sorulunca sen
Bilerek kırmadım hiç kimseyi ben
Öğlen namazını müteakiben
Bir gün giderim ben, sessiz sedasız.

Evimde, bahçemde baykuşlar öter
Birkaç güne kalmaz ne otlar biter
Başımda küçük bir taş olsun yeter
Bir gün giderim ben, sessiz sedasız.

İsmail MALATYA misafir handa
Bir gemi misali durur limanda
Gariban, kimsesiz aynı zamanda
Bir gün giderim ben, sessiz sedasız.