Bir Gün Gelsene... Şiiri - Nebi Kılıçkaya

Bir Gün Gelsene...

Bir gün gelsene...
Tam unutmuşken.
Öyle, aval aval yürüyorken...

Sonu gelmeyen kaldırım taşlarının,
son taşına basarken...

Bir gün gelsene...
O masadayken,
susuzluğumu körükleyen bardakları yudumlarken...

Dünya tersine dönerken.

İlkbaharla yaz,
sen gidince başka aleme firar etti...
sonbaharım ayazda kaldı...
kış ıle abuç oldum...
g e l s e n e...!

Bir gün gelsene;
Aşk masallarının son yaprağındayken...

Gözümün feri,
Gönlümün har’ı duruyorken...

Birgün gelsene;
Yine baksam istemeden...
Yine eski yerinde ellerim
tutmak istersen...
Dudaklarım orda...esas duruşta
ö p m e k i s t e r s e n...

Bir gün gelsene...
Horozlar ötüşürken,
Daha senden yeni uyanmışken...
Yıldızlar utancından gizlenirken.

Yüreğime düşürdüğün tohumları besliyorken...

bir gün gelsene..!
gidişindeki halinle...götürdüklerinle...

Ben;
bir tümsekte...
toprağı üzerime serip
U y u y o r k e n...

Nebi KILIÇKAYA
23/09/2011...Cuma
14:05...Sivas

Nebi Kılıçkaya
Kayıt Tarihi : 26.9.2011 11:52:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Nebi Kılıçkaya