Bir gün daha karardı, gün akşam oldu,
Yanında olmak isteği yine düşüncede kaldı,
Söyle ey cananım,
Şimdi ben bu şehrin
neresine sığayım..
Göğün yıldızları bile
Sensizliği fısıldarken
Sokaklar dar,
Duvardan taştı gölgem
Avuçlarımda birikmiş
Her veda busesi
Yüzümü döndüğüm her köşe
Sana çıkmaz oldu
Hangi kaldırımı söksem
Altından sen çıkarsın
Bilirim, bilirim,
Ama çekinir korkarım..
Korkarım ki bu ayrılık
Beni, benden ayırır da
Bir daha asla yan yana gelemez
Ve bilki bu aşk yarım kalamaz...
İçimde büyüttüğüm
O koca boşluğa
Hangi anıyı atsam
Daha çok acıtıyor.
Şimdi, bütün bu vedalar
Üst üste yığılmışken
Ben bu sessizliğin
Hangi harfini söyleyeyim
Ki sen beni duyasın...
Oysa bu şehrin her taşı
Sensizliğe yemin etmiş.
Ne zaman bir ses duysam
O ses senden değil, bilirim.
Bir ben kaldım,
Gözlerimde son bir umut,
Ve gitmekle kalmak arasında
Sana yazılmış bir şiir.
Kayıt Tarihi : 2.10.2025 13:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!