Bir Gün Daha Şiiri - Kasım Kobakçı

Bir gün daha,
    erdi sona.
Kör mermi fırlattılar,
    gece yine suratıma.
Bir o tarafa döndüm,
    bir de diğer tarafa.
Genellikle sana,
    sırtımı dönerdim uyurken.
Yüzüm,
    duvara dönük.
Hep bu sebeple,
    açıktı arkam.
*
Yoktun.
*
Gündüz yüzüm parlaktı,
    tanıdığımda seni.
Ayrılmıyordun bahçemden,
    o zaman.
Susmuyordun,
    serçeler misali,
Bir başladın mı,
    durmuyordun:
        cik cik cik!
*
Kalk git, kalk,
    babam geliyor bak!
*
Hikaye olmuştuk,
    daha bitmeden.
Ne çabuk,
    pes ettin ötmekten.
Sahte,
    bülbül.
Kalpsiz,
    hayvan.
Kedi bile,
    ne yapsın seni!
*
Nazından,
    yaklaşılmaz.
Kibrinden,
    tutulmaz.
Tencere tencere,
    yiyecek getirdin bana,
        geçen gece,
            pişmiş yemek.
Yanağımdan,
    öptün.
Denizde,
    limanımıza yanaştırmışsın,
        büyük gemini.
Bacağın yaralı,
    denizciler gibi.
Ne olmuş,
    sana böyle!
Büyük gemide çalışan,
    küçük bir aslana dönmüşsün.
Tek kelime,
    etmedin bana.
Sadece,
    yanağımdan öptün,
        ve uyandırdın beni gündüze.
Gözlerin,
    ah o gözlerin.
Sevgiye teslim olmak istemeyen
    ve korkak
        ve yüreksiz.
Hep,
    bana karşı.
*
Öp beni,
    öp.
Sonra,
    uyuyalım.
*
Zulmetme,
    yeter.