Bir gün bu dünyadan gideceğim

Bir gün buy dünyadan gideceğim
bütün tozları silkelediğinde namert güneş
arş kapanırken ateş böceği misali gözleri alacağım.
Bütün ufuk çizgileri üzerimde olacak;
silgiler, kitaplar, defterler kalemler,
gitarlar, kemanlar, piyanolar;
hepsi benim için bir şeyler yapacak.
Yıldızlar dilekler gerçekleştirecek kayarak;
mehtap son kez benim için var olacak;
kimileri doğacak, kimileri yanımda yer alacak.
Dünya dönecek beyinlerle birlikte;
nefisler paklandığında.
her kez kahkahalar atacak.

Bir gün bu dünyadan gideceğim; bu evrenden de.
Fahişeler fuhuş günahtır dediğinde
her kez günahını görecek;
insanoğlu bir kez daha kendine sövecek.
Kavramlar bozulacak,
günahlar iyilik sayılacak;
her kez farkına vardığında gaflarının
bir kez daha elmalar koparılacak yasak ağaçlardan.

Bir gün bu dünyadan gideceğim;
yağmalanırken şiirlerim
değişik vaka sergileyecek hücrelerim.
Saplantılarıma meydan okuyacağım;
son kez ağlayacağım,
son kez tebessüm oluşacak gözlerimde.
Gideceğim bu dünyadan.
Ayaklarım basmayacak toprağa;
toprak basacak vücuduma.
Bir gün bu dünyadan gideceğim;
bende aslıma döneceğim.