yirmi dört mart iki bin üç, İstanbul.
Bir şiir daha yalın
Sonum bir adım daha yakın
Yüzümü asın, yazdıklarımı yakın
Çok uzak bu geceye hâlâ yarın
Çünkü ölüm oldu beklenen.
Ve yalnız cenazelerde yaşar bekleyen
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta