Bir gün ben ölürsem Şiiri - Nuri Can

Bir gün ben ölürsem

Bir gün ben ölürsem
yüreğime sevgi
gözlerime güneş
toprağıma çiçekler ekin renk renk
çocukların gülüşünü serpin üzerime bir de
kokusunu çekeyim içime her sabah

Bir gün ben ölürsem
bütün ağrılarımla bırakın bedenimi toprağa
çevirip güneşe yüzümü
suyun ağladığı bir çeşme başında
sevgiden, düşten, şiirden bir mezar yapın

Bir gün ben ölürsem
mezarıma güller bırakın
turnalar selam getirsin uzak diyarlardan
selam götürsün uzak diyarlara
rüzgar nasıl inlerse dalında ağaçların
nasıl çırpınırsa bir yıldız düştüğünde boşluğa
bir duman gibi kaybolup gitti deyin

Bir gün ben ölürsem
derin nehirlerde yıkayın beni
akan sularda, yağan yağmurlarda
bir çiçeğin kokusuna gizleyip öksüz ruhumu
nazlı bir çocuğun gülüşüne karın
rüzgar acılara vursun
acılar gönlümün karanfillerine
beceremedi ne yaşamayı ne de gülmeyi deyin

Bir gün ben ölürsem
gerçekleşmeyen hayallerimle gömün beni
özlemlerimle, yüreğimdeki acıyla
bilirim yoktur dili derin acıların
en acıyan yerimden öpsün deli rüzgarlar
ve öylece bırakın beni toprağa,
bendekilerle beraber...

Nisan yağmurları düşsün üzerime
yaprağını döksün üstüme her sonbahar bir çınar
bir çiçek boyun büksün,
bir pınar çağlayıp gitsin yanıbaşımda
her sabah uzak dağlara bakıp ağlasın benimle
gençliğine doymayan oğlum için...

Bir gün ben ölürsem
yıldızlara saklayın gözyaşımı
en acılı halimle hatırlayın beni
en perişan halimle
üzerime şiir serpin
gözlerime yağmur
oğlumun acısını gömün benimle
acısın yüreğim sonsuza

..../
Sığındığın şiir yok artık
ışığı söndür kalbim
şimdi uyku vakti...
uyku vakti...
uyku vak...
uyku v...
uyku...

Nuri CAN