Bir Gün Ayrılık Utanır Gider

Annenin ördüğü çoraptır yaşam.
Çeksen bir ucundan sökülür gider.
Anlatsan içindekileri dile getirsen.
Göz yaşların sel olur dökülür gider.

Kelimeler bir kere dudaklardan dökülmeyiversin.
Prangalı dertlerin bir kere çözülmeyiversin.
Bu sevdayı bilmeyenler hele bir öğrensin.
Yüce dağlar dayanmaz yıkılır gider.

Yaş kemale erince düşülür yorgun.
Geçen yıllara baktıkça kalınır kırgın.
Bir of çekersin gençliğine sitemkar dargın.
İçin yanar kalbin bükülür gider.

Bakiye ömürün zehir olur çekilmez hayat.
Taşıyan dizlerin taşımaz olunca çok berbat.
İşte böyledir ömür yanlız çok bayat,
Damardaki kanlar kurur çekilir gider

Şu ömrün gülleri bir bir solunca.
Dünyada kalanı gördünmü vade dolunca.
Yar hasreti yürekte harlanıp yanınca.
Can bedende durmaz çekilir gider.

Ömrün vefe ettikçe gönülden özlersin
Özledikçe hasret kurşunu yemiş gibi inlersin
Yar yolunu sabah akşam ağlayarak gözlersin
Çılgın ırmaklar misali yaşların dökülür gider

Sen bakma sevgili dost biter elbet ayrılık neyse
Bırak gamı İçine dolsun sevinç ve neşe
Gözlerin bedel her yeni doğan güneşe
Bir gün bu ayrılık usanır utanırda gider

Bir gün götürecek rüzgarlar şu dağların sisini
Elbet Göreceğiz yüreklerin neşesini süsünü
Eğer bir gün duyamazsan nazlı yarin sesini
Baş sağ yana eğilir boyun bükülür gider

Yüreğin inceden inceye sızılayınca başı
Çektiğimiz sabır çatlatır taşı
Ne zaman yastığa koyarsak başı
Geceler boyu yar hayali aklımıza takılır gider

14/02/2013